Pu La Chya Smruti Din nimmit....

पु. ल ना जाउन आज ७ वर्ष झालीत, पण ते गेलेत हे आज हि खर वाटत नाही. आज ही त्यान्ची उणीव भासत नाही कारण ते अता आपल्यात नाहीत हे मनाला पटतच नाही. परवा अपूर्वाई वाचताना त्यानी १९६० मधे लिहिलेल प्रवास वर्णन आज ही किती सटीक आहे हे त्यान अभिप्राय लिहून कळवावस वाटल आणी मनाला चटका लागला......अरे ते अता नाहीत!!!!!! एखादा मणूस अमर होतो म्हण्जे हेच काय?

पु.ल. मराठी माणसाच्या इतक्या परिचयाचे आहेत की त्यान्च्या बद्दल काही ही लिहिण म्हण्जे सग्ळ्याच गोष्टिन्ची पुनरावृत्तिच होते. अप्रतीम, जिनियस, बहुरन्गी सगळे सगळॆ विषेशण त्यन्च्या बाबतीत आता वापरून गुळगुळीत झाले आहेत. पु.ल जितक सुन्दर लिहायचे, तितकेच संगीत रसिक ही होते, भटकैये होते, आणी छान पैकी खादाड ही होते. त्यान्च्या साहित्या बद्दल काय लिहाव, पण त्यान्च्या लेखणीतुन एखाद्या मैफिलीच वर्णन वाचून सन्गीताचे तेच सुर ऐकु यायचा भास होतो. त्यानी केलेल्या एकाद्या मान्साहारी पदार्थाच वर्णन वाचून शुद्ध शाकाहारी माणसाच्या तोन्डाला सुद्धा पाणी सुटतं. त्यांचे प्रवास वर्णन वाचल्या नन्तर त्याच जागा स्वत: पाहिल्या तरी त्यान्च्या डोळ्याने पहात असल्याचा भास होतो.

ऎखाद्या व्यक्तिच आपल्या मधून निघून जाण आणी आपल्याला त्याची पदोपदि आठवण होण हा अनुभव प्रत्येका ल येतो, पण निघून जाणार्या व्यक्तिलाच निघून जाण्या बद्दल जाब विचारवासा वाटावा असे व्यक्ति आयुष्यात फ़ार थोडे येतात. पु.ल असेच एक व्यक्ति होते. प्रत्येक मरठी माणसाला त्यान्ना जाब विचारावास वाटतो की काय हो पु. ल. बटट्याच्या चाळीत तुम्ही आपली पुर्चुन्डी उघड्लीत, नस्ती उठाठेव करून आम्च्याशी मैत्री केलित, आम्हाला आम्च्या आयुष्यातले पुर्वरन्ग दाखवून त्यान्ची अपूर्वाई दाखवलीत, आम्चातल्या व्यक्ती आणी वल्लिची खिल्ली उडवलीत, आम्च्याशी अघळ-पघळ गप्पा करत आम्हाला आमचेच व्यन्गचित्र दाखवून आम्हाला असा मा असामी अस भासवलत, आणी हे सगळ करून आमची हसवणूक करत असताना आमची फसवणूक करून निघून गेलात? हे काही पटल नाही बुआ!

गेलेली व्यक्ति परत येत नसते म्हण्तात....पण पु.ल. ना म्हणावस वाटत परत या ना हो..... तुम्ही खरे कोण होता ते अजून ही आम्हाला कळल नाहीये. ऎक असामान्य माणूस की एक सामान्य गन्धर्व जो आम्हाला आमच्या धकाधकीच्या, धाव-पळीच्या आयुष्यात पण हसण्याच, आनन्दाचे दोन क्षण देवून निघून गेलात.

तुम्ही इतके आपले वाटता की तुम्ही जो वारसा ठेवून गेलात त्यसाठी धन्यवाद म्हणायचा परकेपणा करावासा वाटत नाही. तुम्हाला शतश: नमन.